Aan NS Poort, afdeling Operationeel vastgoedmanangement

Delft, 7 november 2010

 

Geachte mevrouw, geachte heer,

Als zelfs mannen gaan klagen over de staat van de toiletten, dan is er duidelijk stront aan de knikker. Maar ik moet nodig wat kwijt.

Het gaat om de zelfreinigende toiletten op een aantal van uw stations, waaronder die van Breda, Tilburg en Delft. Van buiten zien ze eruit als een bankkluis; van binnen als een ongemeubileerde gevangeniscel. Elke keer dat je er tegen beter weten in binnengaat, lijkt het alsof de deelnemers van een bruineboneneetwedstrijd er met z'n allen tegelijk geëxplodeerd zijn, en de schoonmaakploeg net klaar is met de hogedrukspuit. Wanneer je eenmaal bent opgesloten, gaat de wc-bril volautomatisch omlaag (opdat je die niet met je handen hoeft aan te raken)―als je geluk hebt tenminste; in Breda komt hij maar tot halverwege en moet je 'm een flinke trap na geven (omdat je de bril niet met je handen wil aanraken). Vervolgens mag je 'm afdrogen met het papier dat hopelijk nog in voldoende kwantiteit beschikbaar is (zorg dat je wat overhoudt!), waarna je met de billen bloot gaat op het klamme metaal. Als je klaar bent mag je je handen wassen met een straal die veel miezeriger is dan je verwacht bij het zien van de hoeveelheid die op de vloer, de toiletbril, soms zelfs de wanden verspetterd is. En dan zo snel mogelijk eruit, voordat het waterboarden begint.

Intussen is de ervaring op andere stations heel anders. In Utrecht, Den Haag en Den Bosch is een montere toiletjuffrouw aanwezig die de sanitaire voorzieningen voortdurend fris en proper houdt. En dat voor vijftig cent per bezoekje―hetzelfde bedrag, nota bene, dat je voor de poepkooi mag ophoesten. Hoe zit dat? Het verbaast me niet dat u geen personeel kunt vinden om deze martelkamers te onderhouden, maar dan verwacht je dat toch ook terug te zien in de prijs.

Zo, het hoge woord is eruit. Dat lucht op.

 

Met vriendelijke groet,

ir. T.J. Ouwens