Aan Matching Models

Amsterdam, 18 november 2010

Geachte mevrouw, heer,

Van harte gefeliciteerd met de oprichting van uw nieuwe modellenbureau Matching Models. Misschien een wat late felicitatie, zult u denken; u bent immers alweer zo'n drie weken geleden gestart. Maar ik wilde u eigenlijk de kans geven om eerst mij te bereiken.

Heeft u het niet gehoord? Op de avond van de grootse lancering van uw bureau op 29 oktober aan de Herengracht in Amsterdam werd niet alleen het bureau gelanceerd. Ik kan u zeggen dat het een hele ervaring is om nietsvermoedend (en jazeker: welbelicht) op de fiets over de grachtengordel te snellen, om vervolgens te constateren dat je iets op de grond geraakt moet hebben want inmiddels ben je airborne en zie je in het voorbijgaan een vijftal langharige, langbenige, engelachtige dames in witte bontjassen je vlucht gadeslaan (even twijfel je of je soms je leven aan je voorbij ziet flitsen, maar zo mooi kan dat er niet uitzien), alvorens met twee harde klappen, één op de rechterheup, één op het hoofd, tot de werkelijkheid te worden teruggeroepen, waarna je, na enig geknipper met de ogen en andere fysieke exercities om enigszins te verwerken wat er is gebeurd, verbijsterd constateert door een provisorisch, door de organisatie van uw feest onhandig neergelegd drempeltje te zijn gekatapulteerd, en sterker nog: dat je niet de enige bent maar dat er een drietal minuten voor je duikeling al een andere sukkelaar op krachtige wijze tegen de vlakte is gegaan, om ten slotte vast te moeten stellen dat je weliswaar een glas water tegen de schrik krijgt aangeboden, maar dat vervolgens al gauw de deur met een droge klap in je gezicht wordt dichtgesmeten (het feest moet immers beginnen), terwijl je mank lopend, met kapotte kleren, een piepfiets en een algeheel bedremmeld gevoel aan je lot wordt overgelaten, of liever: aan de welwillendheid van een uitsmijter die na enig aandringen bereid is naam en adresgegevens op te nemen, onderwijl plechtig belovend dat de dag erna direct contact met je zal worden opgenomen.

De waarde van 's mans belofte kan uit deze brief worden afgelezen. Wat was mijn functie in het geheel? Was er sprake van een vooropgezet plan en was ik zo onfortuinlijk om hier als pion in verzeild te raken? Vanwaar immers die malle drempel, die direct na mijn schuiver werd weggehaald? Was deze ingezet om uw zogeheten Launch Party een concrete visuele impuls te geven? En waarom mijn optreden belonen met taal noch teken en verbroken beloften?

Ik hoop dat uw start binnenskamers beter is verlopen dan buiten op straat.

Met vriendelijke groet,
Ralf Pisters