Aan Albert Heijn

Delft, 30 augustus 2010

 

Geachte mevrouw, geachte heer,

Tijdens mijn studie was er een prof op de faculteit van wie we allemaal een beetje bang waren. Ik weet nog van het knikken van mijn knieën als ik bij hem aanklopte om een opdracht te bespreken. Nu wilde het toeval dat mijn prof en ik bij elkaar in de buurt woonden. Af en toe kwam ik hem tegen in de Albert Heijn bij ons om de hoek, en dan liep ik snel een ander gangpad in uit angst dat hij me zou herkennen en we elkaar zouden moeten groeten (ik ben niet uit het dapperste hout gesneden). Het viel me op dat hij steevast dezelfde artikelen in zijn mandje had: een diepvriespizza en een fles wijn. Ik denk dat het een eenzame man was, die krampachtig zijn best deed het toch een beetje gezellig te maken voor zichzelf. Je bent wat je eet, zegt men immers wel.

Onlangs ontdekte ik uw Appie-app in de Apple App Store. Wat een fraai vormgegeven en praktische app! Erg handig voor het maken van boodschappenlijstjes, zeker met de ingebouwde barcodescanner, en voor het opzoeken van de openingstijden van mijn filiaal. Het toont eens te meer aan dat de mobiele telefoon tegenwoordig het platform is waar alle innovatie plaatsvindt.

Er was echter één functionaliteit waar ik aanvankelijk mijn bedenkingen bij had: het invoeren van het bonuskaartnummer om een overzicht van mijn laatst en vaakst gekochte producten te zien. Er is geen enkele controle; ik kan mijn eigen nummer invoeren, maar ook dat van mijn moeder of van de buurman of van om het even wie. Stel dat ik in een van uw winkels iemands portemonnee vind. Niets weerhoudt mij ervan om het bonuskaartnummer in te voeren en te kijken wat deze persoon zoal koopt. Te veel Heineken en te weinig Axe? Bah, die portemonnee laat ik wel achter bij de balie. Bolletje en Kukident? Die portemonnee breng ik zelf wel terug; die is vast van een lief, dankbaar omaatje. Big Americans en Droë Rooi? Da's mijn prof. AH Boerenkoolstamppot en Olaz Beautywash? Score!

Kortom, voer voor privacybezorgden. Maar dit zette mij aan het denken. Als je dan toch privacygewijs de grenzen van het betamelijke gaat opzoeken, doe het dan góéd. Doe het groots. Zet er een zoeklicht op en ga ernaast staan om te wijzen en te roepen: "Privacyschendingen in de uitverkoop; nu twee halen één betalen!" Het heeft bedrijven als Google en Facebook geen windeieren gelegd, kan ik u vertellen.

Hier is mijn voorstel. U verzamelt al die aankoopdata niet voor niets; ik neem dus aan dat u allang kunt achterhalen wie van uw bonuskaarthouders single zijn, samen met hun geslacht, leeftijd, et cetera. Deze data zet u in een profiel dat u vervolgens, in Appie, relateert aan de GPS van de iPhone. U laat Appie een subtiel piepje geven wanneer iemand met een matchend profiel in de buurt is, en voilà: u heeft een dating-service die rondjes rent om de bestaande sites!

Met uw unieke database kunt u zelfs kwalitatief hoogwaardige matches maken. Mensen die wekelijks de VPRO-gids aanschaffen hebben iets gemeen; Quorn-liefhebbers en kipkiloknallerkopers waarschijnlijk niet. Bovendien maak ik me sterk dat u zelfs de seksuele voorkeur van uw klanten uit hun koopgedrag kunt afleiden, want natuurlijk is deze dienst er niet alleen voor Henk en Ingrid, maar ook voor Albert en Hein!

Het is niet uw core business, maar dat heeft Google ook nooit gestopt: al hun extracurriculaire activiteiten leveren indirect weer inkomsten op voor hun core business, het verkopen van advertenties. En zo ook voor u: denkt u eens aan al die extra Durex, Olvarit en Pampers die u zult verkopen! En u kunt zich filantropisch profileren: u helpt mijn prof van zijn eenzaamheid, en zijn studenten van hun angst af.

Als u interesse heeft in dit concept, stuur ik u graag mijn CV op.

 

Met vriendelijke groet,

ir. T.J. Ouwens

 

Reactie van Albert Heijn