Aan Subway Franchise Advertising Fund Trust B.V.

Delft, 24 juli 2010

 

Geachte mevrouw, geachte heer,

Ik heb een vraag over twee van uw franchisenemers. Franchisées. Franchisten. Francisco. Hoe noem je zoiets eigenlijk?

Hoe dan ook. Hein en ik, wij hebben een dilemma. Elke twee weken op maandagavond kijken we bij Hein thuis een aflevering van The Sopranos, onder het genot van een lekkere sub. Tot voor kort haalden we die bij de Subway aan de Oude Binnenweg in Rotterdam. Maar onlangs is er een filiaal aan de Schiedamseweg geopend. Dat is veel dichter bij Hein thuis, én voor mij op de route.

De Oude Binnenweg is veel leuker. Na drie keer werden we al behandeld als vaste klanten, en na vijf keer wist de Sandwich Artist al welk broodje Hein wilde, en dat ik geen kaas blief. Alhoewel ze ons wel door elkaar haalde. Maar dat maakte niet uit, want ze was vriendelijk en had altijd tijd voor een praatje, of goed advies over welke saus je het beste kon kiezen bij de Omelet Sub. Het enige nadeel was dat de White Chip Macademia Nut Cookies vaak op waren op maandagavond.

Maar de Schiedamseweg, zoals gezegd, is een stuk dichterbij. En er zijn altijd White Chip Macademia Nut Cookies. Maar er zijn geen omeletsandwiches, en het personeel ... het personeel. Laten we zeggen dat een praatje er niet in zit, en wederzijds begrip ("Neenee, ik zei géén kaas!") ook niet altijd.

Laatst waren we toevallig in het centrum, Hein en ik. Dus zijn we toch maar naar de Oude Binnenweg gegaan voor een sub. We durfden eigenlijk niet, want wat als onze vaste Sandwich Artist ons zou vragen waar we al die tijd gebleven waren? We voelden ons verraders. Gelukkig werkte ze die avond niet.

Dus wat raadt u ons aan? Schiedamseweg? Of toch maar Oude Binnenweg? Hoe loopt de Schiedamseweg eigenlijk; hebben ze mijn klandizie nodig, of redden ze het zonder ons ook wel? Kan onze tweewekelijkse cash-injectie leiden tot het aantrekken van beter personeel?

 

Met vriendelijke groet,
ir. T.J. Ouwens

 

Reactie van Subway International BV