Aan de Dienst Uitvoering Onderwijs

Tilburg, valentijnsdag 2012

 

Geachte mevrouw, geachte heer,

 

"U hebt uw lening afgelost."

Dat was het anticlimactische bericht dat ik op 6 februari j.l. van u ontving. "U hebt uw lening afgelost." Dat was alles.

O, natuurlijk was het geprint op fraai briefpapier met contactinformatie. En er was een aanhef. Er was ook een tabelletje met wat datums en wat bedragen en er was zelfs een afsluiter, alhoewel die niet veel voorstelde, aangezien die automatisch gegenereerd was, en dus niet ondertekend. "U hebt uw lening afgelost." Dat was alles. Zelfs een vriendelijke groet kon er niet af. Koud hoor.

En dat na een relatie van meer dan twaalf jaar. Twaalf jaar! Natuurlijk hadden we onze ups en onze downs, maar al met al heb ik genoten van de tijd die we samen hebben gehad. Uit pure nostalgie ben ik in mijn archief gedoken, en heb ik onze correspondentie tussen al mijn liefdesbrieven vandaan gehaald. Ach, de herinneringen. Mijn aanvraagformulier uit mei 1999. Mijn bezwaarschrift van december 2002. En nog een bezwaarschrift, uit oktober 2003. Herinnert u het zich nog? Ik had zo mijn best gedaan op die brief. Drie kantjes vol financieel drama, met een lach en een traan. Afgewezen, uiteraard. Maar ik moest lachen toen ik hem teruglas, om de bedragen die toen zo groot leken, en nu zo klein. En natuurlijk 1 januari 2008, toen de rollen, en meer in het bijzonder de richting van de geldstromen, werden omgedraaid.

Er is ook veel veranderd in die tijd. De Informatie Beheer Groep werd Dienst Uitvoering Onderwijs. En ik ben verhuisd, wel zes keer. En toch zijn we elkaar al die jaren niet uit het oog verloren; hebben we contact gehouden. Dat is toch mooi?

"U hebt uw lening afgelost." En nu? U geeft geen verwijzing naar professionele rouwverwerkingshulp, om over het verlies van ruim twaalf jaar Groningen heen te komen. Geen verwijzing naar goede doelen, als alternatieve begunstigde voor het geld dat ik niet langer maandelijks aan u hoef af te dragen. Geen blijk van waardering, voor het zo trouw elke maand aflossen van mijn schuld: ik heb geen maand gemist. Zelfs niet eens, zoals ik al zei, een vriendelijke groet aan het einde van de brief.

Want het had wat vertrouwds, ziet u. Weten dat je elke maand iets overmaakt aan de DUO, zoals vroeger de IBG elke maand iets overmaakte aan mij. Het bond mij aan de persoon die ik vroeger was. En die tijd is nu definitief voorbij. Alsof je liefje het uitmaakt. Alsof je bloedeigen moeder je op straat zet. Het einde van een tijdperk. Tijd om op eigen benen te gaan staan. En dat op zo'n afstandelijke, formele manier. "U hebt uw lening afgelost." Koud.

En toch, geachte mevrouw, geachte heer die dit leest; toch zal ik u missen. Ik wil u bedanken voor twaalf prachtige jaren.

Het ga u goed.

 

Met vriendelijke groet,

 

ir. T.J. Ouwens